dus ik zou graag willen dat je het met mij deelt als je ooit een blanke ontmoet met gloednieuwe J's aan hun voeten. ik zal mijn rijm voortzetten zodra iemand me een beat geeft. of laat mijn belangrijkste man afmaken want we noemen hem mencrezey. Een andere blanke meldt: Mijn goede vriend is ongegeneerd ongeschikt. Hij is misschien een beetje republikeins, new balance 39 maar verbergt het om me heen. Hij bezit twee paar New Balance-hardlopers die hij draagt met een spijkerbroek en een Ralph Lauren-polo voor zijn kantoorbaan, als een uniform. Hij is geen hardloper. Deze schoenen zien veel laagpolige nylon vloeren. Weet je waarom ik New Balance 608's draag? Omdat ze gek zijn !!! En ze gaan heel lang mee. Nike's en Reebok's halen het geen jaar, ze beginnen na een new balance 42 paar maanden uit elkaar te vallen. Ze zijn afval. Nu Converse verdween en vervolgens met buitensporige prijzen terugkwam in plaats van de economy-schoen te zijn, is New Balance de enige manier om voor sportschoenen te gaan. Sorry kerel, Asics is ook slecht.
Ik denk dat je eerste responder het op het hoofd is ... niet iedereen is een D, of gemiddelde breedte ... dat is de breedte waarin ongeveer 97% van alle schoenen binnenkomt (casual, kleding, sportief, sneakers, geneest, enz., enzovoort.,). Ik ben niet ziekelijk zwaarlijvig of zo, maar ik ben gezegend met hele brede voeten. De enige reden dat ik New Balance-schoenen bezit en al vele jaren heb, is omdat ze echt passen. Dat is een belangrijke factor als je 3 of 4 mijl hardloopt. Dat is de enige reden ... geloof me, het is niet omdat ze er cool uitzien. Voor new balance kids hardlopen gaat er niets boven New Balance imo. Hun schoenen zijn er in verschillende breedtes voor een betere pasvorm en het duurt meestal jaren van vrijwel alles wat ik naar ze heb gegooid om eindelijk te worden vervangen. Het kan me niet schelen dat x-product in je land wordt gemaakt, maar Nikes vallen binnen enkele maanden uit elkaar.
De mtDNA-gegevensset die in deze studie werd geanalyseerd, maakte een dieper begrip van de matrilineaire geschiedenis van poema's mogelijk, verfijning, uitbreiding en in sommige gevallen aanpassing van de gevolgtrekkingen die eerder naar voren waren gebracht door Culver et al. (2000). Onze eerste observatie was dat ND5 inderdaad een zeer informatief coderend mtDNA-segment is voor fylogeografische onderzoeken van feliden, en dat het langere segment dat hier wordt gebruikt (vergeleken met het segment dat is gerapporteerd door Culver et al., 2000) nuttige aanvullende informatie biedt over deze soort ' diversiteit en evolutionaire geschiedenis. De hier gebruikte ND5-dataset bevatte bijvoorbeeld 33 variabele sites en maakte de identificatie van 28 verschillende puma-haplotypes mogelijk, terwijl de volledige dataset die door Culver et al. Werd gebruikt. (2000), inclusief ND5-, ATP8- en 16S-segmenten, bevatte 15 variabele sites en definieerde 14 verschillende haplotypes.
Toen subcontinentale of regionale groepen van poema's werden vergeleken, zagen we dat haplotype- en nucleotide-diversiteitsindices consistent hoger waren voor Zuid- en Midden-Amerika, vergeleken met die voor Noord-Amerika (tabel 2). De genendiversiteit was het hoogst voor Zuid-Amerika, terwijl de nucleotidendiversiteit een maximum bereikte in Midden-Amerika. Noord-Amerikaanse poema's vertoonden lage waarden voor beide indices, die minstens tweemaal zo laag waren als die van de andere subcontinentale groepen. Toen de door de AMOVA gedefinieerde Zuid-Amerikaanse regionale groepen (zie figuur 1 en tabel 3 voor hun definitie) werden beoordeeld, merkten we op dat de CNESA- en CSSA-groepen de hoogste haplotype-diversiteit vertoonden, waarbij de SWSA- en NSA-groepen ook hoge waarden vertoonden (tabel 2).
Als dit inderdaad het geval zou zijn, zouden onze resultaten in feite een onderschatting zijn van het onderscheid tussen SCA en NA NCA, aangezien haplotype H24 alleen van new balance 38 nature kan voorkomen in het eerste. Midden-Amerika en Noord-Zuid-Amerika (NSA) hadden geen haplotypes, wat impliceert geen bewijs van historische matrilineaire genstroom tussen deze regio's. Mogelijke belemmeringen zijn de noordelijkste Andes-Cordillera of de Straat van Darien in Panama, zoals voorgesteld door Eizirik et al. Voor jaguars. (2001) (maar zie Ruiz-Garcia et al., 2013 voor een andere kijk). Om die twee hypothesen te kunnen onderscheiden, zou een gedetailleerde steekproef in die regio nodig zijn. Hoewel er geen haplotype werd gedeeld tussen Midden-Amerika en Noord-Zuid-Amerika, hebben we wel een gedeeld haplotype (H09) waargenomen
tussen Zuid-Centraal-Amerika (Costa Rica) en de centrale regio van Zuid-Amerika.